آموزش گنج یابی به روش سنتی

گنجیابی سنتی چطوریه؟
گنجیابی به روش سنتی یعنی استفاده از تجربیات قدیمیها، نشونهها، باورها و ابزارای ساده مثل چوب، میله مسی و حتی حس ششم. قدیما مردم بدون دستگاههای مدرن، فقط با تکیه بر دانش بومی و نشونههای طبیعت، دفینهها رو پیدا میکردن.
نشونههای مهم در گنجیابی
- سنگنگارهها و علائم روی صخرهها: مثل شکل مار، عقرب، لاکپشت یا دست که میتونن راهنمای مسیر دفینه باشن.
- چاهها و تونلهای قدیمی: معمولا کنار این محلها، گنجهای قدیمی پنهان شده.
- درختهای کهنسال: بعضی وقتا زیر درختای بزرگ و قدیمی، دفینه مخفی شده.
- تپههای مشکوک: تپههایی که شکل طبیعی ندارن، ممکنه روی یه اتاقک یا محل گنج باشن.
ابزارهای سنتی برای پیدا کردن گنج
- چوب گنجیاب (دازینگ): معمولا از چوب درخت فندق یا انگور استفاده میشه که میگن انرژی زمین رو حس میکنه.
- میلههای مسی یا برنجی: این میلهها وقتی به یه نقطه خاص نزدیک میشید، حرکت خاصی دارن و بعضیا باور دارن که به وجود فلزات واکنش نشون میدن.
- ذغال و خاکستر: قدیمیها میگفتن که اگه یه تیکه ذغال رو روی زمین بذاری و خودش حرکت کنه، یعنی اونجا چیزی مخفی شده.
- تجربه و حس ششم: خیلی از گنجیابای سنتی باور دارن که یه حس خاص بهشون میگه کجا دنبال گنج بگردن.
نکات مهم در گنجیابی سنتی
- هر نشونهای رو بررسی کن: بعضی از نشونهها ممکنه توهم باشن، پس باید با دقت تحلیلشون کنی.
- شب گنج نگرد! قدیمیها میگفتن شبها انرژیهای منفی بیشتره و ممکنه سراب ببینی.
- حوصله داشته باش: گنجیابی نیاز به صبر و دقت داره، عجله فقط باعث اشتباه میشه.
- مراقب باش: خیلی جاها ممکنه تلهگذاری شده باشه یا زمین سست باشه، پس احتیاط کن.